دکلمه های هوشنگ ابتهاج

جاودان است آن نو دیرینه سال

رفته از جامی به جامی این زلال

مردن عاشق نمی‌میراندش

در چراغی تازه می‌گیراندش

سرنوشت اوست این خود سوختن

شعله گرداندن چراغ افروختن