دکلمه های هوشنگ ابتهاج

کجاست آن که دگر ره صلای عشق زند

که جان ماست گروگان آن نوا و نوید

بیا که طبع جهان ناگزیر این عشق است

به جادویی نتوان کشت آتش جاوید

روان سیاه که آیینه دار خورشید است

ببین که از شب عمرش سپیده ای ندمید