Column van Peter de Bruin

Peter de Bruin pleit in zijn laatste column voor een brede vertegenwoordiging in de Boardroom. De tegenwoordige gang naar de Courtroom en ander activisme om tot andere belangenafweging te dwingen, polariseert en werk dus niet. Duurzaam evenwicht vergt verbinding, geen verontwaardiging. 

Organisaties zijn in een staat van permanente verandering. Dat doet steeds meer aanspraak op ieders veerkracht, een zeer waardevolle competentie. Maar ook iets om zuinig op te zijn. Het houdt een keer op. Directies die het als één team goed voordoen om politiek gedoe te minimaliseren, investeren in de veerkracht die de organisatie nodig heeft voor dé succesfactor van deze tijd; verandervermogen.

Peter de Bruin beweert dat we alleen samen uit alle crises kunnen komen. Maar we zijn verwend en wijzen vooral naar de ander. Wijzen op de tweedeling polariseert en verlamt, waardoor de onafwendbare problemen als een sluipmoordenaar op ons af zullen komen. 

Wat is de essentie van het realiseren van een droom die groter is dan jezelf? Door een ode aan de Duitse voetbalcoach Jurgen Klopp van het Engelse Liverpool legt Peter de Bruin uit dat aantrekkingskracht komt met ziel en zaligheid.

Hoe was de Nieuwjaarsborrel? Tsja, dat gaat vaak niet helemaal lekker. Hoe kan het beter?

Wil je de organisatie veranderen, dan kun je beter zelf veranderen, zo betoogt Peter de Bruin in z’n laatste column van dit jaar. Als dat niet tot goede voornemens leidt….:)

Welke volgorde hebben we gisteren gekozen in het politiek ogenschijnlijke links-rechts dilemma? 

Terwijl de wereld flink in brand staat beziet Peter de Bruin een mijn/dein kwestie dichter bij huis, in menig boardroom. Gevechten over verdelingen zijn van alle dag. Voer die dan ook, doe niet alsof de strijdbijl begraven is. Op tafel ermee. 

De bestaanszekerheid van de Nederlanders, een populair politiek motto, hangt af van de bestaanszekerheid van Nederland, zo beweert Peter de Bruin vanuit een parallel met het onlangs failliete BCC. Voor welke stakeholders kiezen we om niet ‘too little too late’ te zijn?