Dag voor Dag

Welkom bij de eerste aflevering van Dag voor Dag. In deze korte aflevering stel ik mezelf even voor (Liesbeth, aangenaam), leg ik kort mijn ervaring met rouw uit, vertel ik wat jullie kunnen verwachten van deze podcast, en waarom ik deze serie gemaakt heb.De muziek op het eind is het nummer The Wisp Sings van Winter Aid, en dit nummer zul je hierna in elke aflevering horen. Verder is in deze aflevering het nummer Ala van Joep Beving te horen. Deze podcast is mede tot stand gekomen door een subsidie van de Stichting Stimuleringsfonds Rouw. Het artwork is gemaakt door Jasmijn Solange Evans.

In deze aflevering ga ik op bezoek bij Coot van Doesburgh (1943). Coot was een dierbare vriendin van mijn moeder, en ik ken haar dan ook al mijn hele leven. Ik bewonder Coot om vele redenen maar één daarvan is dat ze op een zowaar gezellige manier met de dood weet om te gaan. Coot vindt dat je je overleden dierbaren er vooral zoveel mogelijk bij moet houden. Je mist ze dan nog steeds, maar ze blijven wel meer onderdeel van jouw en het leven. Zo heeft ze lang een 'dodenmuurtje' in huis gehad: een stukje waarop foto's van overleden geliefden hingen, en in haar huis in Frankrijk staat 'de kast van Liesbeth', en dat is mijn moeder. We spreken elkaar op een dinsdagavond bij haar thuis, met haar twee lieve honden onder tafel, en een fles wijn tussen ons in.----Deze podcast is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de Stichting Stimuleringsfonds Rouw. Het omslag is gemaakt door Jasmijn Solange Evans. De openingsmuziek is The Wisp Sings van Winter Aid. Aan het eind van deze aflevering hoor je Afscheid, voor Liesbeth, van Paul de Leeuw (en geschreven door Coot).----

Vandaag praat ik met Gijs van der Sanden (1986). Gijs is journalist voor onder andere het Vrij Nederland, Het Parool en Trouw, en werkt daarnaast aan zijn eerste boek over rouw, dat in januari 2021 zal verschijnen. Gijs verloor allebei zijn ouders niet lang na elkaar, en was op zijn 23e wees. We hebben het over hoe dat je leven beïnvloedt, in hoeverre dat verandert wie je bent, hoe je dat, flink wat jaren later, in je gevoelsleven kunt behouden, en over hoe moeilijk het is om om hulp te vragen. En ook hebben we het over de neiging van veel mensen om zelfs een rouwproces om te willen buigen tot iets waar je wat aan moet hebben, waar je iets van moet leren.---- Deze podcast is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de Stichting Stimuleringsfonds Rouw. Het omslag is gemaakt door Jasmijn Solange Evans. De openingsmuziek is The Wisp Sings van Winter Aid.----

Vandaag ga ik eten bij mijn goede vriend Friso (1985). Friso verloor een paar jaar geleden zijn vader, plotseling, terwijl hij over het algemeen in goede gezondheid was. Het verliezen van Friso's vader zorgde er bij hem niet voor dat hij langzaam wegkwijnde in een hoekje, maar was eigenlijk juist een kickstart voor een nieuwe frisse wind door zijn leven. Hij wilde zijn vader trots maken, had zichzelf die opdracht gegeven, en waar het rouwproces mij heel stuurloos maakte, zorgde het bij Friso juist voor daadkracht. Verder hebben we het over hoe je er voor een rouwenden kunt zijn, de vergeetachtigheid die bij rouwen komt kijken, en de trucjes om dat op te lossen.---- Deze podcast is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de Stichting Stimuleringsfonds Rouw. Het omslag is gemaakt door Jasmijn Solange Evans. De openingsmuziek is The Wisp Sings van Winter Aid. ----

In deze aflevering komt Gijsje van Bentum (1968) bij mij op bezoek, en zitten we voor de verandering eens aan mijn keukentafel. Gijsje is freelance journalist en redacteur, en verloor niet lang na elkaar haar man en moeder. Haar man was een vriend van de middelbare school die ze al jaren niet meer had gezien, en toen ze elkaar opnieuw ontmoetten was hij al terminaal ziek. Hoe is het om verliefd te worden op iemand waarbij de dood zo dichtbij is? Een paar maanden na zijn overlijden, toen ze er net een beetje bovenop was, overleed haar moeder. Stapelen rouwprocessen zich op? Of bestaan die naast elkaar? Dat en meer bespreken we in deze aflevering van Dag voor Dag. ---- Deze podcast is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de Stichting Stimuleringsfonds Rouw. Het omslag is gemaakt door Jasmijn Solange Evans. De openingsmuziek is The Wisp Sings van Winter Aid. ----

Vandaag praat ik met Peggy Weijergang (1952), één van de beste vriendinnen van mijn moeder. Peggy is mijn 'petemoei', en een behoorlijke tough cookie. Dat was ze altijd al, maar de dood van haar man Gerard heeft daar ook zeker aan bijgedragen. Gerard is niet overleden door ziekte, maar door moord. Tijdens een roofoverval is hij doodgeschoten, in zijn eigen bed, terwijl Peggy ernaast lag. Rouwen gaat heel anders als er zo'n gruwelijk trauma aan vooraf is gegaan, en op een zekere manier is dat rouwproces bij Peggy ook nooit gekomen. We hebben het over de bewuste avond, de anderhalf jaar erna waarin de daders nog onbekend waren, hoe ze op de been bleef, en dat ze er eigenlijk 'best heel oke' uit is gekomen. ---- Deze podcast is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de Stichting Stimuleringsfonds Rouw. Het omslag is gemaakt door Jasmijn Solange Evans. De openingsmuziek is The Wisp Sings van Winter Aid. ----

In deze laatste aflevering ga ik op bezoek bij mijn vader Frans (1945). In 1997 werd zijn vrouw, mijn moeder, ziek, en anderhalf jaar later overleed ze. Mijn vader en ik zijn ontzettend close, en samen met mijn zusje Barbara vormen we een onverslaanbaar sterk trio. Ondanks dat mijn moeder overleed wist mijn vader het leven voor ons leuk te houden, alhoewel die jaren na haar dood natuurlijk heus niet altijd even makkelijk waren. Mama is altijd veel besproken, ze blijft leven door de enorme hoeveelheid foto's en verhalen die er over haar zijn, en de verschillende monumenten die mijn vader voor haar heeft gemaakt. Daar hebben we het over, maar ook over hoe het voor hém was om de liefde van zijn leven te verliezen. Hoe het was om daarna opeens achter te blijven met twee jonge dochters van 5 en 10 jaar oud, of hij wel genoeg ruimte heeft gegeven aan zijn eigen rouwproces, en hoe vandaag de dag zijn geliefde nog altijd dagelijks bij zijn leven betrekt.---- Deze podcast is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de Stichting Stimuleringsfonds Rouw. Het omslag is gemaakt door Jasmijn Solange Evans. De openingsmuziek is The Wisp Sings van Winter Aid. De muziek in het midden en aan het eind draaiden we tijdens de begrafenis van mijn moeder, en is van de film An Bloem, gecomponeerd door Rob Zimmerman, uitgevoerd door Het Schönberg Ensemble, dirigent Reinbert de Leeuw. Extra dank voor Hendrik-Jan Derksen voor het digitaliseren van de LP. ----

Binnenkort verschijnt een nieuw seizoen van Dag voor Dag. Ik ben weer aan zes verschillende keukentafels aangeschoven, voor zes nieuwe verhalen, nieuwe inzichten, nieuwe levens. Binnenkort hier te beluisteren, dus abonneer je nu om ze niet te missen. Ook is er tegenwoordig een website, www.dagvoordag.nl, waar je de uitgeschreven versies van de afleveringen kunt luisteren. Mocht je dit een mooie podcast vinden, dan kun je nu hier een donatie doen. Hoeft niet, maar mijn dank is groot. Veel dank voor de vele, véle berichten die ik na het eerste seizoen heb mogen ontvangen. Het was overweldigend eervol, en ik gloei van trots dat deze podcast zoveel mensen heeft gevonden.

Het vorige seizoen sloot ik af met mijn vader, ditmaal open ik met mijn zusje Barbara. We hebben het over het verlies van onze moeder, die ze verloor toen zij 5 jaar oud was. Hoe is het om je te verhouden tot een overleden moeder, als je zelf geen actieve herinneringen aan haar hebt? En, op welke manier is ze nu met haar moeder bezig?----Vond je dit een mooie podcast? Je kunt tegenwoordig een donatie doen, zodat ik deze serie kan blijven maken zonder adverteerders. Ga daarvoor naar www.dagvoordag.nl. Dat is ook de plek waar je de uitgeschreven versies van deze gesprekken kunt vinden. Alvast bedankt!----