Stefan Kosiewski's podcast

O wsparcie edukacyjne do Sandvik Coromant TARASOWANIE OBROTOWE rapsod niezwykły von Stefan KOSIEWSKI odwieczny porządek Wedanty Tagorego a Zmiana Paradygmatuotwory wywiercone w bębnie trzonu kolumnysłużyć mogły do połączenia czopami bębnówale mogły też odśrodkowe otwory być częściąsystemu mocowania bębna kolumny w maszynie youtu.be/zGp3Lr6iNv4?t=1541  realizatorowi filmu, z którego foto w zał. pow.„nadano 2014 r. tytuł doktora Nauk o Ziemiw zakresie Geologii”[1] na Wydziale Nauko Ziemi Uniwersytetu Śląskiego, w Sosnowcuz którego to budynku wyprowadzono mnie siłąw maju 1977 z balu Wydziału Filologicznego rękoma funkcjonariuszy Służby BezpieczeństwaKW MO po zdarciu z mojej dłoni czarnej rękawiczkiktórą podsunął mi ktoś usłużnie tamtego dniaw Krakowie przed Marszem Protestu po śmierciPyjasa w misterium upadku ze schodów kamienicyprzy ul. Szewskiej – klatki studni schodowej nocąwsparcie edukacyjne, o które niniejszym zabiegamwystępując do Sandvik Coromant, części światowejgrupy inżynieryjno-przemysłowej Sandvik zajmującejczołową pozycję w zakresie narzędzi i rozwiązańdo obróbki skrawaniem posiadającej specjalistycznąwiedzę gwarantującą postęp ludzkości w zakresietechnologii obróbki, wchodząc od 1942 r. w silnepartnerskie relacje z klientami gwarantuje postępnie tylko w zakresie technologii obróbki zarównoobecnie jak i w nowej, przyszłej erze rozwiązańprzemysłowych nowej epoki Zmiany Paradygmatuwyznaczającej standardy i stymulującej innowacjebowiem „Z pierwszego wykształcenia jestem technikiemmechanikiem (po Technikum Hutniczo-Mechanicznymw Sosnowcu”[2], obróbka skrawaniem 1973 r. magistrem filologii polskiej – z drugiego, poetą[3]dziennikarzem „Solidarności” ze zawodu (redaktortygodnika „Solidarność Jastrzębie” Organu ZarząduŚląsko-Dąbrowskiego); wykonywany do 13. grudnia1981 – od 15. grudnia ’82 na emigracji politycznejw RFN jako „Kontingent Flüchtling” BMI § 22. AuslG.uznany zgodnie z Konwencją Genewską z 28 lipca 1951Az. 152-5220-83 [BfdAaF] Akurat jest sobota, 15 lipca AD2023 i przeszła burza nad Hesją a piszę TARASOWANIEOBROTOWE po Myśli WIELKIEGO GALILEO GALILEI rapsodniezwykły von Stefan KOSIEWSKI Studia Slavica et KhazaricaFascynacja Obłędem Nowy Porządek Świata * Po PandemiiPsychozy Zniweczona Rzeczywistość PUMA PUNKU Zarys(...) sowafrankfurt.wordpress.com/2023/07/

W latach trzydziestych XX w. bierze początek dziesięcioletni okres „zmagania się” H. Elzenberga z twórczością Juliana Tuwima.http://sowa.beeplog.de/17379_5332716.htmPierwszym jego świadectwem jest notatka z 1933 r.: „Niemuzyczność naszej poezji” . Rozpoczyna ją autor stwierdzeniem, iż w porównaniu z okresem Młodej Polski poezja współczesna zyskała w sferze plastyczności (głównie – malarskości), straciła natomiast na muzyczności. W dalszym ciągu notatki dowodzi autor słuszności swej tezy na przykładzie twórczości, która mogła by być koronnym argumentem potencjalnych przeciwników, na twórczości J. Tuwima. Wcześniej obala jeszcze ew. kontrargument - w postaci kompozycji Szymanowskiego do wierszy Tuwima, Iłłakowiczówny i Iwaszkiewicza – twierdzeniem, iż „…muzykę można dorobić do wiersza zupełnie nie muzycznego…” . Jeżeli zaś chodzi o Tuwima, a w szczególności jego „Słopiewnie”, Elzenberg wymienia trzy podstawowe elementy muzyczności: „… 1) operowanie samą b a r w ą dźwięku, jako taką – jak to u Poego albo w Les sanglots longs Verlaine’a; 2) falowanie tempa, czyli – fachowo – rollentanda i acceleranda; 3) takież falowanie dynamiki, czyli crescenda i decrescenda”, po czym stwierdza: „…tym wszystkim nasza dzisiejsza poezja nie operuje, albo bardzo słabo. Także słopiewnie .Dwa lata później, 29 VIII 1935 r. zapisuje Elzenberg w dzienniku notatkę nast. treści: „…Tuwim. Mówi się o przelewaniu z pustego w próżne. U Tuwima nie jest to przelewanie, ale raczej przedmuchiwanie: z hukiem, trzaskiem, świstem diabelskim, niesamowitymi sykami, to znów – rzadziej – westchnieniami zefiru. Ani jednego brzmienia pełnego, - i ani kropelki h a r m o n i i…” .Notatka ta, nie tylko że jest świadectwem konsekwentnej, jak dotąd, postawy Elzenberga wobec poetyki Tuwima, ale daje także wyraz dokonanej przez Elzenberga ocenie treści tej poezji; tak ta jak i następna notatka: „23 VI 1942 Tuwim: dużo, dużo hałasu. I dużo też musowania, banieczek. Gdy Tuwim mówi „życie”, myślę „perkusja”, a gdy woła „krew”, myślę „Asti spumante” „ . Ze względu na swój aforystyczny charakter nie podają tytułów utworów Tuwima, które posłużyły filozofowi za podstawę do wyciągnięcia przytoczonych wniosków.W kolejnej notatce z 7 VII 1942 r. odnotowując fakt przeczytania przez siebie kilkunastu pierwszych wierszy z „Treści gorejącej” przyznaje wprawdzie, że jest to już „…jednak „klasa” poezji..” , dostrzega wpływ Leśmiana, zbawienny – jak się okazuje – dla jej poziomu.Dzień później, po przeczytaniu do końca zbiorku, Elzenberg całość poezji Tuwima określił zdaniem: „Na ćwierć poecio, na trzy ćwierci skrzatowo” .13 lipca tegoż roku, zapisując następujące słowa: „…u Tuwima wszystkie promienie od świata ku niemu idące załamują się poprzez to medium jakim jest dla niego c o d z i e n n o ś ć, jedynie właściwie mu bliska; cała treść kosmiczna jest „dęta”. Tuwim to wyrzucony z orbity realista codziennościowy, czepiający się tematów kosmicznych, by nie runąć w pustkę zupełną, ale do ich nie stworzony, nie uzdatniony: poeta platform tramwajowych, szczurów, coctailów, pętający się niepotrzebnie po jakimś zblagowanym czwartym wymiarze…” . Krytyk ma to poecie za złe.(...) Tuwim to drugie. Żaden z nich nie jest naprawdę i co się zowie w i e l k i m poetą” .https://issuu.com/stefankosiewski/docs/na_majdanie_w_kijowie_zulik_sprzeda/18https://de.scribd.com/document/371831932/https://vk.com/wall467751157_54https://www.mixcloud.com/stefan-kosiewski/na-majdanie-w-kijowie-żulik-sprzedaje-trzy-koty-pdo552-po-myśli-prof-henryka-elzenberga-ssetkh-fo/https://gloria.tv/audio/4FPgUGTcUUPcCRsAiAQDSdQeShttps://www.yumpu.com/xx/document/read/66558315/na-majdanie-w-kijowie-zulik-sprzedaje-trzy-koty-pdo552-po-mysli-prof-elzenberga-ssetkh-fo-von-stefan-kosiewski-pogrom-w-tomaszowie-mazowieckim-20180218-me-sowa

2.2.6.1. Nie dlatego cechą wartościowania mego przenoszę nas do wewnętrznej pewności siebie filozofa, Henryka Elzenberga, ażeby zniżać się do chełpliwości gramatyki Twego rozproszenia degeneratywnego, nie dopisuję się też bynajmniej retrospekcją do udziału w konsumpcji zupy pomidorowej w „Konsumach”, którą napychane przez matkę dziecko zwróciło na naszych oczach w trakcie jedzenia szerokimi strugami w Sosnowcu na sukienkę, krzesło i podłogę restauracji w piwnicy pod Prezydium Rady Narodowej 1977 r., dokąd Adrian i Mundek (mniejsza o nazwiska) zaprowadzili mnie po okazaniu im kopii listu kontestującego, napisanego i wysłanego przeze mnie do redakcji „Studenta” w Krakowie oraz do władz Socjalistycznego Związku Studentów Polskich w Katowicach, by że tak powiem dzisiaj poetycko: nie pusząc się fałszywie manifestowaną dumą z udziału w THEATRUM OSTATNIEJ WIECZERZY, wspólnie przeżytego z młodziankami kotleta z kością, wieprzowego przed świadomym i dobrowolnym pójściem na wygnanie, lecz dlatego że, sie finitur comedia.NAGRODA DLA UBOWCA ZR Ramóna (Mundka) SSetKh von Stefan KOSIEWSKI spolszczony wiersz Raymona (Ray'a) Durema, który śledził mnie przez 47 lat - Stefan Kosiewskiaudio: O Nowa Welt Ordnung Po Pandemii Psychozy #NWO`PPP Studia Slavica et Khazarica von Stefan Kosiews…2.2.6.2. >>Przez sześć lat Paźniewski szefował katowickiemu "Dziennikowi Zachodniemu"<[17]. Your browser is out of date Z tego czasu notkę prasową zachowałem o Nagrodzie Frankfurckich Handlarzy Książkami dla pisarza o nazwisku Konrad, Györgi[18].Paźniewski zgodził się z Györgi w tym, że pisarz nie powinien zajmować się, jak Havel, polityką[19]. Nie wniósł tym samym rzecz jasna dochodzący dziś do 80-tki Włodek, spełnioną jednością stwierdzenia (w książce wydanej 1995 r.) żadnych nowych jakości ani do poezji polskiej, ani do nauk filozoficznych; od Juliana Tuwima wiadomo nam bowiem raz i na dobre, czym każdemu i co od każdego się należy: „murarz domy buduje, krawiec szyje ubrania”[20]. Poeta Polski nie jest od tego, by przyjmował podarki od podochoconych gości weselnych i już nazajutrz oddawał im te ciągniki olane butelką szampana, z Panem Bogiem na ustach pokropione wodą uświęconą przez małego szamana pokroju biskupa pomocniczego miasta Łodzi, któremu w karierze kościelnej nie zaszkodził żaden właz żeliwny, wejściowy do łódzkiej kanalizacji jak i do kariery nazisty, groteskowego Arcybiskupa Krakowa, który sodomicie gorsząco dwie kulki i armatkę święci.2.3. Henrykowi Elzenbergowi poświęcił nieco więcej uwagi w rozdziale >>Dwa dzienniki<[21]. Przywołał tam w całości zapis z 20 lutego 1938 r. , w którym filozof kasandrycznie wieszczy prawdziwym intelektualistom nadciągającą wojnę jako „przeniesienie się z całym duchowym bagażem w pustkę totalną”[22] ; pospiesznie skojarzył Paźniewski tę niesłuszną zapowiedź z czyimś ponoć gadaniem po próżnicy: >>Niedawno ktoś mi powiedział, że jest to przepis na przyzwoitość, pierwsza znana mu definicja „emigracji wewnętrznej”, uprawianej w czasach totalitarnych<[23]. boosty.to/mysowa/posts/25ba2efd-6268-42f2-9d11-b17a72fd37a9

FRIEDRICH HÖLDERLINWprawdzie postać Friedricha Hölderlina pojawia się w „Kłopocie z istnieniem“ kilkakrotnie, ale jedynie trzy z tych notatek mogą być, ze względu na swój krytycznoliteracki charakter, brane w naszych rozważaniach pod uwagę.W pierwszej, pochodzącej tak jak dwie pozostałe, z drugiego okresu twórczości Elzenberga, cytuje on fragment wiersza Hölderlina: „Lebenslauf”:„Większych i ty chciałeś rzeczy; ale miłośćWszystkich nas poskramia; jeszcze przemożniej – ugina cierpienie.A jednak nie nadaremnieWraca nasz łuk, skąd przychodzi”(przekład Elzenberga)I nazywa go jednym „…z najbardziej uskrzydlających wierszy w poezji światowej.W drugiej, o kilka dni późniejszej, stwierdza: „…Hölderlina rozmiłowanie w Grecji jest chyba najbardziej przepojone tęsknotą, najdoskonalej liryczne, z jakim mi zdarzyło się spotkać”.Trzecia notatka przynosi potwierdzenie wcześniej ujawnionego stosunku Elzenberga do twórczości Hölderlina: „…Program nieśmiałego młodziana z Tybingi jest najambitniejszy, jaki człowiek może sobie postawić: wolność”.Trzy te notatki, stanowiące integralne całostki, dają się połączyć ze sobą jedynie na płaszczyźnie najwyższego uznania, jakie Elzenberg żywi do Hölderlina.FRIEDRICH NIETZSCHEPodobnie, w kilku odrębnych notatkach, potraktował Elzenberg twórczość innego Niemca, Friedricha Nietzschego.W pierwszej z nich, będącej efektem lektury „Wille zur Macht” Nietzschego stwierdza on, iż nigdy nie mógł zrozumieć, ile „…efekciarstwa literackiego, ile histerii i podniecania się, ile szczerości…” zawartych jest w immoralizmie Nietzschego. I dopiero lektura „Wille zur Macht” pozwoliła mu „…wyczuć niektóre znaczące dla tej sprawy rysy psychiczne”; Nietzsche jawi mu się teraz jako człowiek, który istotnie mało miał „serca”, pozbawiony zmysłowości (zwłaszcza tej, z której w kontaktach ze słabszymi rodzi się czułość), nie zapominający natomiast o dystansie (rozumianym jako kategoria literacka), o konieczności jego zachowania, co powoduje zdaniem Elzenberga, iż „…ze strachu przed tymi jakimiś resztkami serca, przed możliwymi też, z zewnątrz, pokusami miękkości, usztywnia się, napręża, odgradza” i w tym momencie „…kończy się człowiek, a zaczyna smok operowy”.Brak akceptacji, w ostatnim zdaniu, do postawy etycznej Nietzschego nie oznacza, że Elzenberg neguje inne jego wartości. Świadczy o tym treść drugiej notatki: „…Dla niektórych ludzi nie ma różnicy między nieścisłością Nietzschego, a nieścisłością dziennikarzyny; na to, co dzięki swej nieścisłości – s w o j e j nieścisłości potrafił światu dać Nietzsche, są ślepi”.Powyższą myśl, w zmienionej formie, zawarł także w odpowiedzi na ogłoszoną w 1952 r. przez redakcję „Znaku” ankietę na temat tych książek ostatniego stulecia, które odegrały decydującą rolę w ukształtowaniu się jego poglądu na świat oraz postawy moralnej, gdzie stwierdził: „…pouczył mnie przykład Nietzschego, że do najwyższych osiągnięć zdolna jest nie tylko myśl prowadzona, jak to się chętnie mówi, „porządnie”, skrupulatnie przestrzegająca dyrektyw logicznych i metodycznych, ale i ta „nieporządna”.W wyznaniu tym zawarte jest nie tylko przyznanie się Elzenberga do wpływu Nietzschego na aforystyczny kształt jego notatek ale także wyrazy uznania dla jego przemyśleń.Stefan Kosiewski: Henryk Elzenberg jako krytyk literacki. Sosnowiec 1977sowa.beeplog.de/17379_5335656.htm

sowa.beeplog.de/17379_5334057.htm twitter.com/sowa/status/1556667374941650944vk.com/photo467751157_457245749 "Stosunkowi prof. Elzenberga do wiersza Kasprowicza poświęcony został rozdział III 4. pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem doc. dra hab. Zbigniewa Jerzego Nowaka, ucznia Elzenberga i złożonej w terminie na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, ujętej pod pozycją 369/ 77 w rejestrze Dziekanatu Instytutu Literatury i Kultury Polskiej w Sosnowcu, po zdaniu wszystkich egzaminów i uzyskania kompletu zaliczeń. Której to pracy ubowcy nie pozwolili mi jednak obronić w terminie, ponieważ w grudniu 1977 r. musiano ustanowić exemplum wyrzuceniem za Gierka z uczelni kontestatora, z pomówienia o rzekome naruszenie nietykalności cielesnej studenta i studentki, ażeby było odpowiednio bardziej ohydnie, z których to osób występujący pod nazwiskiem Zbigniew Stupak, na procesie odbytym w marcu 1978 r. w Sądzie Rejonowym w Sosnowcu przyznał się uczciwie, że "jego status jest trochę dziwny, bo on jest jednocześnie studentem i funkcjonariuszem Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Katowicach" (przywołuję z pamięci te słowa), kiedy ja w ostatnim słowie poprosiłem tylko o zdjęcie ze mnie zarzutu działania z pobudek chuligańskich wyjaśniając sędziemu, we wieku ochronnym: "Kopania w piersi, to może ich uczą w Służbie Bezpieczeństwa, ale ja się uczyłem na studiach pisania wierszy".vk.com/wall467751157_1856 znaki masońskie przekazując kulami ortopedycznymi .:.braciom szkockiego rytu Grupy Windsor, obediencji zmieszanej kompletnie po tym, jak Bielana z prezesem PiS-u nie przyjęto do schronu rządowego po Churchillu Wielkiej Loży Londynu w dniu zamachu terrorystycznego, nie uznała premier WB wschodnioeuropejskich wtajemniczeń za godne ochrony od samego poczęcia się żyda i pedała KawczyńskiegoPDF mega.nz/file/GuBHHQxC#2qcvlwUpJPLGqboy_zLT7OTeUqilAvUoAA530-Q5hkcPDF: de.scribd.com/document/422458776/PDF: issuu.com/kulturzentrum/docs/pilsudski_stawia_pasjansa_w_piekle_gloria.tv/audio/eGaZrvB7Dvm12sMJPkixXgLuxSZCZURY PDO256 FO70sowa-magazyn.blogspot.com/2018/05/szczury-pdo256-fo70-von-stefan.html Krzyż św Andrzeja Caryca Raduga IrodinaPDO571 po Myśli Pitagorasavk.com/wall467751157_175inkedin.com/posts/stefankosiewski_o-kasprowiczu-i-borowym-activity-7021502875679744000-tJ8i/twitter.com/sowa/status/1615735848804257796

PRZED KONCERTEMZ głośników leciała muzyka poważna w oborze Gebrüder Meyer na dwieście i trzy pary uszu grana trzydzieści lat temu Dwie różne dusze mieli bracia Meyer i dwa temperamentyto prawda i wzrastała mleczność rasy przy BeethovenieFrankfurt nad Menem, 20 października 2018 r.vk.com/album467751157_251007915I 3. Stan badańPierwszą z wydanych w latach sześćdziesiątych książek Elzenberga, „Kłopot z istnieniem”, przyniosła – jak można się było tego spodziewać – sprzeczne opinie recenzentów. Jednym, jak Wacławowi Sadkowskiemu (Nowe Książki, 1965, 1, s. 21-22), czy Hamiltonowi (Kultura 1964, 4, s. 12), pozwoliła na wyrażenie sprzeciwu wobec głoszonych przez Elzenberga sądów krytycznoliterackich i filozoficznych, u drugich zaś wywołała słowa aprobaty. Do tych ostatnich zaliczyć należy przede wszystkim Andrzeja Siemianowskiego i jego recenzję we „Więzi” (Więź 1964, 6, s. 11-113) oraz rozmowę między Ireną Sławińską, a Leszkiem Kucem, która miała miejsce na łamach „Tygodnika Powszechnego” (Kłopoty klerka doskonałego. TP 1964, 13, s. 6-7). Wrażenie nasuwające się po prześledzeniu głosów wywołanych tą książką jest jedno: „Kłopot z istnieniem” nie doczekał się w naszej prasie kulturalno-literackiej właściwego potraktowania tak pod względem samej popularyzacji książki jak i oceny zawartych w niej treści. Podobny los spotkał następne książki Elzenberga „Wartość i człowiek” oraz „Próby kontaktu”. Pierwsza z nich została w zasadzie we wyczerpujący sposób omówiona i przychylnie przyjęta przez trzech recenzentów: Sław Krzemień-Ojaka w Studiach Estetycznych (SE 1967, 4, s. 403-406), Tadeusza Czeżowskiego w „Etyce” (Henryk Elzenberg jako teoretyk etyki. E 1969, 4, s. 91-92) i Jerzego Wojtaczaka w „Żydcie u i Myśli” (ŻiM 1963, 3, s. 144-145); możemy, zważywszy na naukowy charakter tej książki, zadowolić się nimi. Uczucie niedosytu musi natomiast wywołać lektura recenzji „Prób kontaktu”, tak ze względu na małą ich liczbę jak i treść uwag w nich zawartych. Jedyną bowiem recenzją, której autor potraktował tę książkę w sposób sumienny i życzliwy, jest recenzja Pawła Trzebuchowskiego (W poszukiwaniu ideałów. Za i Przeciw 1966, 40, s.7, 15).Całość dorobku Henryka Elzenberga nie doczekała się jak dotąd wyczerpującego omówienia. Nie sposób bowiem za takowe uznać prób bilansu jego myśli filozoficznej podejmowane kilkakrotnie przez: Mieczysława Wallisa (Henryka Elzenberga walka z pesymizmem. Twórczość 1969, 5, s. 91-97), Waldemara Voise (Ruch Filozoficzny 1969, 4, s. 245-248), czy Tadeusza Czeżowskiego (Wielki humanista. TP 1967, 25, s. 3). Próby te, choć interesujące i wnikliwe, ograniczają się jednak do filozoficznych zainteresowań Elzenberga nie mówiąc nic, lub prawie nic o jego zainteresowaniach krytycznoliterackich. Związki Henryka Elzenberga z literaturą, pozostając dostrzeżonymi we wspomnianych recenzjach i artykułach, nadal czekają na całościowe opracowanie.sowafrankfurt.wordpress.com/2018/10/20/przed-koncertem-pdo618-fo-von-stefan-kosiewski-studia-slavica-et-khazarica-henryk-elzenberg-jako-krytyk-literacki-sosnowiec-1977-zniweczona-rzeczywistosc-rozdz-i-wstep-zarys-estetyki-chazarow-2018102/

Rozdział I WstępI 1. DorobekI 2. ZainteresowaniaI 3. Stan badańRozdział II Przeszłość i teraźniejszość w realizacjach krytycznoliterackich Henryka ElzenbergaII 1. Metoda badawczaII 2. Autorzy skupiający zainteresowania krytycznoliterackie Henryka ElzenbergaII 3. Próba periodyzacji działalności krytycznoliterackiej Henryka ElzenbergaRozdział III Działalność krytycznoliteracka Henryka ElzenbergaIII 1. Przede wszystkim etyka /o twórczości Stefana Żeromskiego/,III 2. Stanisław Wyspiański; poeta tzw. narodowy, czy ogólnoludzki?III 3. Wacław Berent, "może ten w Polsce człowiek, do którego bym najbardziej chciał być podobny"III 4. O Kasprowiczu i BorowymIII 5. Mickiewicz, czy Słowacki?III 6. "Wojna dziesięcioletnia" z TuwimemIII 7. "Efektowne, ale fałszywe", o poezji Bolesława LeśmianaIII 8. O innych poetach dwudziestoleciaIII 9. Rabindranath TagoreIII 10. Jednostronnie /o twórczości: Rollanda, Villiersa, Maeterlincka, Maurois/III 11. François MauriacIII 12. "Zbyt głębokie to wszystko nie jest, ale..." /o twórczości Anatola France/III 13. Georges DuhamelIII 14. Paul CloudelIII 15. Louis AragonIII 16. Andre MalrouxIII 17. Krótko /o Hölderlinie i Nitschem/Rozdział IV Próba oceny dorobku krytycznoliterackiego Henryka ElzenbergaBibliografiaUniwersytet Śląski w Katowicach Instytut Literatury i Kultury w Sosnowcupraca napisana pod kierunkiem doc. dra hab. Zbigniewa Jerzego Nowakaksiążki poetyckie autora pracy: wattpad.com/user/StefanKosiewskiteksty i publikacje: sowafee.jimdofree.com/polskiodysee.com/@sowa.magazyn:0/SPOŁECZNE-SKUTKI-OGŁOSZENIA-PANDEMII-sen-sobotniej-nocy-CB9:5linkedin.com/in/stefankosiewskiyumpu.com/user/mysowagloria.tv/mysowaodysee.com/@sowa.magazynsowa@sowaNa Majdanie w Kijowie żulik sprzedaje trzy koty PDO552 Po Myśli prof. Elzenberga Studia Slavica et Khazarica shows.acast.com/sowa/episodes/przed-koncertemFascynacja Obłędem von Stefan Kosiewskiwattpad.com/user/StefanKosiewskiPogrom w Tomaszowie Mazowieckim 20180218 ME SOWAtwitter.com/sowa/status/1556430630392664064