Schotschrift

Aan al het goede komt een einde. Zelfs aan een fantastische podcast als Schotschrift. Waar Sander een einde aan wil maken, is de middelmatige polarisatiecultuur in Nederland. Zelfs hierin hobbelen we achter de grote jongens als Frankrijk en Spanje aan. Als een gewone sterveling op de Olympische Spelen. Volgens Sander moeten we het debat óf steviger in óf beginnen met verbinden. Maar we rommelen maar wat aan in de marge. En een opsteker voor de laatste aflevering: Willem heeft het woord polemiek ontdekt.

Willem is in zijn nopjes, want deze week zit er eindelijk iemand tegenover hem met dezelfde interesse in kleding: Yvo van Regteren Altena. Net als zijn kleren en horloges getuigen ook Yvo’s schrijfsels nog altijd van uitstekende smaak. In zijn column windt Yvo zich op over het verschraalde Nederlandse reisjournalistieke landschap. Want waar moet je zijn met een reisbudget van een ton? Yvo neemt Willem mee op grand tour door de wondere wereld van de welvaart. Een aflevering op snobniveau volgt.

"Wie luistert, weet meer", luidt de slogan van Radio 1. Klinkt leuk, maar slaat nergens op. Als je het columnist Frank Heinen vraagt tenminste. Want nee, een luisterboek aanzwengelen op de fiets staat niet gelijk aan het aandachtig lezen van een boek. En iedereen die doet alsof dat wel zo is, houdt zichzelf voor de gek. In een goed doordachte audiocolumn met hoog meta-gehalte breekt Frank een lans voor het geschreven woord. Willem luistert aandachtig toe.

Stella Bergsma heeft een hekel aan kinderen en wordt bepaald niet geil van snot. Heel vervelend dus, dat kinderen tegenwoordig te pas en te onpas worden aangevoerd als argument in de meest uiteenlopende discussies. In een schurende maar grappige column trekt Stella tegen deze ontwikkeling ten strijde. Willem herkent zich totaal niet in Stella’s stellige overtuiging, maar staat open voor een discussie op het randje.

Er is iets aan de hand in voetballand: steeds vaker worden uitsupporters geweerd uit de Nederlandse stadions. Een desastreuze ontwikkeling, meent columnist en N.E.C.-supporter Thomas Hogeling. Als het doel is dat fans zich normaal gaan gedragen, moet je ze immers niet buitenspel zetten. Thomas ziet dan ook betere oplossingen. Na een korte warming-up wordt Willem al snel gegrepen door de veelzijdigheid van het onderwerp. Een discussie op Champions League-niveau volgt.

Malou Holshuijsen zit in dubio. Als (niet-praktiserend) klimaatactiviste heeft ze aan de Tata Steelfabriek in IJmuiden een broertje dood. Maar de hoogovens hebben stiekem een speciaal plekje in het hart van de geboren en getogen IJmondse. Bovendien zou sluiting enkel verplaatsing van het probleem naar het buitenland betekenen. Willem is na vier genuanceerde columns van Malou wel klaar met al die vrijblijvendheid.

Jeroen Pauw suggereerde onlangs dat Sigrid Kaag de recente bedreigingen aan zichzelf te danken heeft. Columniste Hassnae Bouazza was verbijsterd: maakte Pauw zich hier nu schuldig aan onvervalste victim blaming? Bovendien zou Geert Wilders, die andere zwaarbedreigde politicus, zo'n vraag nooit worden gesteld. In een scherpe column houdt Bouazza deze vermeende ongelijkheid tegen het licht. Willem gooit met enkele welgemikte vragen extra olie op het vuur. Een zinderende discussie volgt.

Van alle verschrikkelijke uitwassen van de online beeldcultuur is de momfluencer misschien wel het verschrikkelijkst. Zo betoogt althans Nienke 's Gravemade. De debuterende columniste, zelf een jonge moeder zónder ziekelijke deeldrang, hekelt het klakkeloos tot verdienmodel maken van het eigen kroost, en vreest voor de privacy en toekomst van de jonge kinderen in kwestie. Willem kan zich na enige tegenstrubbelingen goed vinden in Nienkes waarschuwende woorden. Een nieuwe vriendschap lijkt op te bloeien.