روزها در راه

قسمت ۵۹ | روز واقعههر چه پیش‌تر می‌روم تنهاتر می‌شوم. گمان می‌کنم به «روز واقعه» باید خودم جنازه‌ام را به گورستان برسانم. راستی مرده‌ای که جنازه خودش را به دوش بکشد چه منظره‌ی عجیبی دارد! غریب ... بیگانه ...کوه چه خواب سنگین ساکتی دارد انگار هرگز بیدار نمی‌شود; حتی در عالم خیال. ---------کار جدید گروه «همیشه در میان» برای دوست‌دارن فرهنگ و ایران؛ پادپخش بخاراپادپخش رادیو بتهوون____:نماد کاربری تلگرام@HamisheDarMiyanلينك حمايت مالى پادكست روزها در راه اینستاگرام رسانه همیشه در میانتلگرام رسانه همیشه درمیان

قسمت ۵۸ | مهره سرخدارم می‌روم تهران.من که آرزو می‌کردم قلبم به سبکی کوهستان باشد، حالا به سنگینی کوه است. غصه می‌خورم. نمی‌دانم چرا از همه چیز غصه می‌خورم. دلم‌ می‌لرزد..___کار جدید گروه پادکست‌های همیشه در میان برای دوست‌دارن فرهنگ و ایرانِ محبوب؛ پادپخش بخارا____●نماد کاربری تلگرام برای ارتباط با ما:@HamisheDarMiyanاینستاگرام توئیتر حمایت مالی از ما تلگرام

قسمت ۵۷ | لاکپشتِ پیرنیما دیشب مرد. دو بعد از نیمه‌شب. ساعت دو و ده دقیقه بود که درِ خانه را سخت کوبیدند. خیال کردم میرآب آمده است آب بدهد، ولی صدای دختر کلفَتِ‌شان که از پشت در بلند شد، داد می‌زد که قضیه از چه قرار است. وقتی رسیدم، زنش چشم‌هایش را هم بسته بود. عر می‌زد. به زحمت او را به اطاق دیگر برده‌ام و دراز رو به قبله‌اش کرده‌ام و قرآنی پیدا کردم و یک ساعتی تنها بودم و زنش را فرستادم خانه‌ی خودمان تا خواهر کوچک نیما و شوهرش آشتیانی پیداشان شد. بعد هم ابوالحسن صدیقی آمد و تا پنج صبح نشستیم و آرامشان کردیم و من چک‌و‌چانه‌ی پیرمرد را بستم...»--------------برای حمایت از ما «در اولین رویداد پادکست فارسی » با ورود به لینک زیر به ما رای بدید.پادپخش«روزها در راه » در ردیف ۱۳۷ برای رای دادن قرار دارد.لطفا با فیلترشکن خاموش وارد سایت شوید.http://podcastfestival.ir/poll------------:نماد کاربری تلگرام@HamisheDarMiyanلينك حمايت مالى پادكست روزها در راه اینستاگرام روزها در راه تلگرام روزها در راهتوئيتر روزها در راه

قسمت ۵۶ | نالهٔ مرغ سحراندیشه‌ی تجدد و امید به دگرگونی اجتماعی، که انقلاب مشروطیت پیامد و خود بزرگترین انگیزه‌ٔ آن بود، پس از نخستین جنگ جهانی و در چند سال کوتاه غروب قاجاریه و طلوع پهلوی ـ در فرهنگ ما نیز مانند سیاست ـ تحولی ناگهانی و ژرف پدید آورد. در این زمینه می‌توان عوض شدن نقش اجتماعی شاعر و نویسنده و ادبیات، پیشی گرفتن اهمیت و کاربرد نثر بر شعر، تغییر محتوا و شکل، و به طور کلی دید آثار ادبی از جهان و جامعه، همگانی شدن تصنیف‌های میهنی و در نتیجه «سیاسی شدن» موسیقی، و پیدایش تئاتر و نقد ادبی ... را نام برد.روزنامه‌ها و مطبوعات ادواری نیز که از چندی پیشتر سربرآورده بودند کار «سیاسی ـ فرهنگی» همگانی و بی‌سابقه‌ای انجام دادند00:06:35   فرهنگ بین دو‌ جنگ00:34:20   سکوتِ مرگ 00:59:18   سنگ انداز هجران01:05:40   کوهستانی غریبه در شهر01:14:10   فرشته‌ی نجات01:15:50   تهرانِ مخوف :نماد کاربری تلگرام@HamisheDarMiyanلينك حمايت مالى پادكست روزها در راه اینستاگرام روزها در راه تلگرام روزها در راهتوئيتر روزها در راه

قسمت ۵۵ | تنبلی با پشتکار چهره دنیا دارد به کلی عوض می‌شود و از زیر آوار فروریخته سر می‌کشد و بیرون می‌آید باز همان دنیای همیشگی با روش‌های تازه، اما نه به آن سختی و خشونت امکان ناپذیر؟  چه چیزها که ندیدیم و هنوز اول عشق است و اندر خم یک کوچه‌ای 00:08:50  معمای مرگ و رویا 00:24:40  درد بی‌درمان ما 00:49:08  خانه دوست کجاست 00:58:30  کدخدایان دلاور 01:06:20  سیبِ رسیده   :نماد کاربری تلگرام @HamisheDarMiyan لينك حمايت مالى  پادكست روزها در راه  اینستاگرام روزها در راه  تلگرام روزها در راه توئيتر روزها در راه

قسمت ۵۴ | آمدند و رنج بردند و رفتند   چیزی که عوض نمی‌شود «هم حسی » است. برخو‌رد و پیوند دو حال یکسان، یگانگی یا همانندی در حسیات! همین در میزانی گسترده‌تر، همگانی‌تر، در آمیختگی با تاریخ، روحیات، سرزمین و یادگار، همان ناپیدای حاضر که ماوای جان است. مفهوم میهن؟ این که در یک‌جای معین آرزوی دیدار یک‌دیگر را داشته باشیم به آن «جا» ویژگی یگانه‌ای می‌دهد، آن را به صورت ماوای حس و روح ما در می‌آورد، به آن خاطره و یادگار می‌بخشد، آن «جا» را دارای زمان می‌کند و چنین مکانی برای یک قوم، دیگر مکانی جغرافیایی نیست، میهن است...     00:19:15  ناپیدای حاضر 00:28:15  بخت و کار 00:30:45  سیاست «شایلاکی» 00:49:30  در جست‌وجوی زمان از دست رفته 01:00:15  جوان‌های بی‌مرگ 01:14:50  موریانه سیری ناپذیر   :نماد کاربری تلگرام @HamisheDarMiyan لينك حمايت مالى  پادكست روزها در راه  اینستاگرام روزها در راه  تلگرام روزها در راه توئيتر روزها در راه