Dick en Daniël Geloven het Wel

Met missionair predikant Corine Zonnenberg. Stel, je zit bij een mooie, hechte kerkelijke gemeente. Goeie diensten op zondag. Fijn jeugdwerk. Je hebt het er naar je zin. Tegelijk zou jouw kerk best wat meer missionair en verwelkomend mogen zijn. Maar hoe doe je dat? Waar begin je? Wat kunnen traditionele gemeenten leren van wat ze bij pioniersplekken hebben ontdekt? Corine werkt in Rotterdam-Charlois en deelt haar tips en ervaringen met Dick en Daniël. Waarom je beter soep dan koffie kunt schenken. Waarom je mensen niet alleen moet verwelkomen in de kerk, maar ze ook gedag moet zeggen (en niet zozeer door de dominee!). En waarom je met jouw herkenbare kerkgebouw goud in handen hebt. ‘Mensen lopen nu vooral een kerk binnen als er crises zijn en ze houvast nodig hebben.’

Met oud-EO-presentator Andries Knevel. Andries volgt al tientallen jaren de kerkelijke ontwikkelingen op de voet. En het beeld is in die periode niet rooskleuriger geworden. Wat is de toekomst van de Nederlandse protestanten? Toen hij begon bij de EO stond de vrijgemaakt-gereformeerde zuil nog fier overeind en was nog maar net de reformatorische zuil uit de grond gestampt. De geloofsbeleving is veranderd: van ‘hoe kom ik aan het geloof?’ naar ‘hoe kom jij aan het geloof?’ (als die laatste vraag nog belangrijk wordt gevonden). Christelijke studenten, bemerkt Andries, vragen zich wanhopig af wat de relevantie is van hun geloof. Waar moet de oplossing vandaan komen (Andries weigert pertinent van ‘oplossingen’ te spreken)? Gematigd evangelische gemeenten als Mozaiek die wél veel jonge mensen trekken? De Rooms-Katholieke Kerk met haar verstilling en rituelen? Andries vestigt zijn hoop voor de toekomst vooral op de reformatorische zuil. ‘Die kerken weten hun jonge mensen nog aan zich te binden.’ Daar zijn niet alleen reformatorische kerken goed mee, maar ook veel andere kerken waarbij ex-refo’s zich aansluiten. Heeft Andries gelijk?

Met Ben Tiggelaar. Ben is dé christelijke gedragswetenschapper en managementgoeroe van Nederland. Dick en Daniël praten met hem in deze laatste aflevering voor de zomervakantie over hoe je op een gezonde, christelijke manier naar werken kijkt. Is het een roeping? Of toch vooral iets wat je in het ‘zweet des aanschijns’ moet doen? En werken calvinisten inderdaad harder dan bijvoorbeeld katholieken, of is dat een mythe? (Spoiler: ‘Dat is een mythe’). Ben vertelt verder waarom de zondag zo belangrijk voor hem is, en waarom iedereen - christelijk of niet - die collectieve rustdag zou moeten houden. Het grote christelijke softwarebedrijf Afas ging onlangs terug van vijf naar vier dagen per week werken. En dat bij hetzelfde loon. Is dat een goed idee? Ben weegt de voors en tegens af. ‘Er doet ook veel onzin over die ideale vierdaagse werkweek de ronde.’ De volgende aflevering van Dick en Daniël Geloven het Wel is op 30 augustus.

Zoek je een nieuwe bijbel, dan zie je al snel door de bomen het bos niet meer. Oude vertalingen, nieuwe vertalingen, Groot Nieuws of toch liever een Bijbel in Gewone Taal? Samen met bijbelwetenschapper Anne-Mareike Schol-Wetter en Piet Vergunst, secretaris van de Gereformeerde Bond, bespreken we de meer dan tien (!) bijbelvertalingen die Nederland rijk is. En die zijn allemaal een beetje anders. Wat zijn de voor- en nadelen? En vooral: hoe kies je de bijbelvertaling die het beste bij jou past, en waar let je dan op? In deze podcast bespreken we onder meer:De Statenvertaling (1637)De Herziene Statenvertaling (2010)De Nieuwe Bijbelvertaling (2004 en 2021)De Nieuwe Vertaling (1951)De Willibrordvertaling (1975)Groot Nieuwsbijbel (1972 en 1996)Naardense Bijbel (2004)Bijbel in Gewone Taal (2014)De Eigentijdse Bijbelvertaling EBV24

Met schrijfster en columniste Gerjanne van Lagen. Ze voelt zich helemaal reformatorisch, maar tegelijk schaamt ze zich wel eens voor haar zuil. Met haar 28.000 volgers op Instagram is Gerjanne zonder twijfel een van de populairste reformatorische vrouwen van Nederland. Tegen de vooroordelen in wil ze graag laten zien dat de meeste refo’s best normale mensen en gelovigen zijn. Maar wat maakt een refo eigenlijk tot een refo? En waarom voelt Gerjanne zich ondanks alles toch zo thuis in deze laatste christelijke zuil van Nederland? We praten ook over opvoeding, en hoe een Gerjanne bij een oude gereformeerde professor inzichten ontdekte die ze graag wil delen. Hoe ga je om met een woedend kind? Waarom is een beetje blijdschap thuis zo belangrijk? En waarin onderscheidt een reformatorische opvoeding zich van die van de doorsnee Nederlander? Lees alle columns van Gerjanne van Lagen op nd.nlGebruik de code ND bij een bestelling op de website van The Good Spice op http://thegoodspice.org/?utm_source=ND&utm_medium=Podcast&utm_campaign=Nieuweklant

Met cabaretier Tim van Wijngaarden, beter bekend als Timzingt. Grappen maken over het geloof? Voor sommige kerkgangers voelt dat al snel als spotten. Andere gelovigen zijn daar misschien wat rekkelijker in, maar begrijpen dat het toch ongemakkelijk kan voelen. Tegelijk is ook in de kerk humor hard nodig, vindt Timzingt. Hij maakte naam als christelijke cabaretier en toert in het najaar weer rond met zijn show ‘Laatste wil’. Daarin neemt hij de bezoeker mee op een humoristische en tegelijk diepgravende zoektocht langs de grote thema’s van het leven, aan de hand van het ‘voltooide leven’ van zijn buurman. ‘Humor is als een ruitje intikken, het zorgt voor lucht zonder de hele constructie op te blazen’, heeft Tim gaandeweg ontdekt. Daardoor heeft humor ook in de kerk een helende werking. Al is hij met een liedje ook wel eens de grens overgegaan. Verder vragen Dick en Daniël zich af of Tim ook in het dagelijks leven leuk en grappig is. En is een cabaretier, zeker een gelovige, niet gewoon een soort dominee? Ze preken allebei, erkent Tim. En toch is er een fors verschil. Gebruik de code ND bij een bestelling op de website van The Good Spice op http://thegoodspice.org/?utm_source=ND&utm_medium=Podcast&utm_campaign=Nieuweklant

Met dominee Anton Egas. Het is onrustig in de Christelijke Gereformeerde Kerken. De synode heeft verboden om vrouwen als ouderling en diaken toe te laten, maar een aantal plaatselijke kerken heeft inmiddels vrouwen in de kerkenraad. En een meerderheid wil lokale kerken die vrijheid geven. De rechterflank van het kerkgenootschap, zo’n 60 van de 180 kerken, is daar faliekant tegen. Vrouwen in het ambt gaat tegen het Woord van God in én tegen de uitspraak van de synode. Anton draait er als stem van de bezwaarde christelijk-gereformeerden niet omheen: kerken die vrouwen in het ambt willen benoemen, moeten vertrekken uit het verband van kerken. Gebeurt dat niet, dan gaan de zestig kerken weg. De synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken moet met een oplossing komen. Heeft Anton hier nog vertrouwen in? Zullen er ook kerken dwars doormidden gaan? En hoe denkt hij over aansluiting bij de Hersteld Hervormde Kerk? En er is taart in de studio, want Anton is 25 jaar predikant.Eerdere afleveringen over de Christelijk Gereformeerde Kerk:#122 Hoe is het om als vrouw dertig jaar te vechten voor een plek in de kerkenraad? (met christelijk-gereformeerden uit Zoetermeer) #124 Hef alle gereformeerde kerken op, en deel de kerkleden opnieuw in - zegt deze hoogleraar (met Herman Selderhuis)

Hebben mannen en vrouwen verschillende rollen, en mogen vrouwen sommige dingen misschien zelfs niet? Of leg je dan toch een ouderwetse moraal in de Bijbel, die niets met het bevrijdende evangelie heeft te maken? Maarten Klaassen is te gast in de podcast. Hij had al enige bekendheid verworven met een uitgesproken, conservatief-christelijke visie op homoseksualiteit. Recent verscheen zijn boek ‘Gods goede orde’. Daarin schetst hij hoe God volgens hem de verhouding tussen mannen en vrouwen heeft bedoeld. Anticonceptie is volgens Maarten uit den boze; het past niet bij hoe God seks en het huwelijk heeft bedoeld. Waarom maakt hij daar zo’n punt van? En waarom is het niet Gods bedoeling dat vrouwen leidinggeven, ook als ze daar talent voor hebben? ‘Ik heb er geen moeite mee als vrouwen studeren, maar zoek wel een werkplek die past bij de roeping die God voor jou bestemd heeft.’ Een vrouwelijke directeur van een basisschool - om iets te noemen - hoort daar voor Maarten Klaassen niet bij.

Met Bram Rebergen, scheidend directeur van missionaire jongerenorganisatie Youth for Christ. Jongeren staan open voor God, ze willen graag geloven. Dat is zelfs veel meer dan tien jaar geleden. Het zijn vooral hun ouders die het laten afweten, ziet Bram. Omdat ze het druk hebben, en omdat ze het vaak ook niet meer zo zeker weten met het geloof. Waarom jongeren de weg naar de kerk dan vaak niet vinden? Alles is vaak gericht op dat ene moment op zondagmorgen, zegt Bram. Dat vindt hij frustrerend. ‘Wij zien veel jongeren tot geloof komen, die nergens bij een kerk een plek vinden.’ Jongeren zoeken een gemeenschap waar ze terechtkunnen met hun vragen. Vaak kleinere groepen, en mensen die naar hen luisteren. Er vinden goede initiatieven plaats in kerken, maar al met al denkt Bram dat het instituut kerk toch op zijn laatste benen loopt.