قصه یک قصه

وقتی می‌نوشم، می‌نوشم و وقتی می‌رقصم، می‌رقصم» هیچ‌چیز مهم‌تر از این نیست که در لذت بردن از زندگی و رهایی حرفه‌ای باشیم.لحظه‌های اوج سختی و رنج. اونجایی که فکر می‌کنی همه‌چیز تمام شده دو انتخاب داری؛ یا تموم می‌شی یا تمومش می‌کنی، بلند می‌شی و حرفه‌ت می‌شه لذت بردن.این قسمت پای صحبت‌های جذاب محمد لاریان نشستیم.--حمایت مالی از پادکست قصه یک قصهاینستاگرام قصه یک قصه

وقتی فیلم میبینیم درگیر رسیدن و کشف پایان فیلم هستیمولی ما فکر میکنیم از شروع‌های پرقدرت نباید غافل شد.شروع‌هاو باز آفرینی‌ها----این قسمت از پادکست قصه یک قصه پای صحبت محسن شادلو نشستیم و از کامبک‌های زندگیش شنیدیم.حمایت مالی از پادکست قصه یک قصهاینستاگرام قصه یک قصه

جزییات تو را جادو می کنند و به طرز بیمار گونه‌ای ریزبین می‌شوی، توجه می‌کنی و وقت زیادی داری آنقدر که نمی‌دانی چه کارش کنی. اکتشافات بزرگ و پوچَت کمک می‌کنند چشمانت را از ثانیه شمار ساعت برداری. همیشه از ساعت متنفر بودم.سقف این اتاق شبیه شکلات تخته‌ای شیری‌رنگ بزرگی است با مربع‌هایی که با نظم و ترتیب کنار هم نشسته‌اند و در دل هر کدام، یک مربع کوچکتر جا خوش کرده است. درست بالای سر من شَتَک زرد رنگی چند مربع را مزین کرده است.اولین بار که دیدمش، بررسی احتمالات حسابی سرگرمم کرد. مثلا شاید مردی شاش‌بند شده باشد و یهو راهش باز شده و با فشاری باور نکردنی به سقف شتک زده باشد! شاید پرستاری تازه کار می‌خواسته داروی زرد‌رنگی را هواگیری کند. شاید یکی از اعماق وجودش جوری زردآب استفراغ کرده که به سقف رسیده.اما من دوست دارم این لکه‌های زرد چند قاصدک باشند که فوت شده‌اند در هوا شبیه همان قاصدکی که چشمان درشت و دماغ تیزی داشت و کتونی می پوشید و در بچگی از تلویزیون دیده بودم.چشمانم را می‌بندم و در چمنزاری دراز کشیده‌ام. سرم را می چرخانم و تو را می‌بینم درست لحظه‌ای که لبانت غنچه شده و به آرامی هوایی از بینش خارج می‌شود و می‌رسد به پره‌های قاصدک. سعی می‌کنم موسیقی تیتراژ آن انیمیشن را که خیلی زیبا وغمگین بود به خاطر بیاورم اما بی فایده است.  دوباره چشمانم را میبندم و با پره‌های قاصدک معلق در هوا پرواز می‌کنم. می‌خواهم هر جایی باشم غیر از اینجا. شهریور نود و هشت#اتاق_هشتصدوپانزده #فرزانه_حسينی--این قسمت از پادکست قصه یک قصه میزبان فرزانه حسینی بودیم که از دل بیماری و سختی آثار هنری جذابی خلق کرده.سایت فرزانه حسینیاینستاگرام فرزانه حسینیحمایت مالی از پادکست قصه یک قصهاینستاگرام قصه یک قصه

«چند روزی‌ست که از نوشتن گریزان. هنوز نمی‌خواهم مرگ مادرم را باور کنم و انگار نوشتن درباره این مرده مرگ او را مسجل می‌کند. حداقل این است که مرا به شدت خسته می‌کند. روزهای بدی است. خدایا تو که می‌توانی آن بهشت کذایی را بیافرینی چرا ما را اسیر چنین جهنمی کرده‌ای؟ به تو هیچ امیدی ندارم. هر چه هست در من است، به شرط‌ها و شروط‌ها. خنده‌دار است ولی راستی انگار اعصابم درد می‌کند. همه‌ی این روزهای اخیر جانم لَخت و سنگین بوده است. گویی سربی در ان است که پیوسته مرا فرومی‌کشد و زمین‌گیر می‌کند. سرم خسته و مغزم تنبل است و چیزی در آن است که از کوفتگی فروافتاده است. مثل مردی که از راهی سخت و دراز رسیده باشد و از فرط خستگی، گرسنگی و تشنگی را از یاد برده، بر آستانه‌ی در خانه‌اش به خاک افتاده باشد. صبح‌ها از همیشه بدتر است. مامان گنجشک‌ها را خیلی دوست داشت و جیک جیک آن‌ها را که می‌شنید گاه بی‌اختیار می‌گفت جان! هر روز با صدای گنجشک‌ها از خواب بیدار می‌شوم و می‌بینم از مادرم خبری نیست. چقدر تنها شده‌ام.بخشی از کتاب سوگ مادر - شاهرخ مسکوبشاهرخ مسکوب یکی از آن چهره‌های ماندگار غریب و رنج‌دیده‌ی ادبیات ایران است. او اندیشمند و نویسنده‌ی بزرگی است که چه در ایران و چه دوران مهاجرتش به فرانسه، زندگی تلخ و پرفراز و نشیبی داشته است. بیشتر آثار این نویسنده مربوط به شاهنامه می‌شود و به همین دلیل است که یکی از بزرگ‌ترین شاهنامه‌پژوهان ایران شناخته می‌شود.این قسمت از پادکست قصه یک قصه میزبان زهرا منصف بودیم. کسی که آشناییش با نوشته‌های شاهرخ مسکوب، فصل جدیدی از زندگی رو براش رقم زدهحمایت مالی از پادکست قصه یک قصه

ما آدم‌ها عموما روشنایی هر انفجار و افتخارمون رو صرف پیدا کردن مسیر قله‌ی بعدی در دل تاریکی‌ می‌کنیم.اما درخشش بعضی روشنایی‌ها لحظه‌های پایانی وجود هر یک از ما هستن.نور این لحظه‌های جاودانه صرف هیچ چیز دیگری نمی‌شه، مثل لحظه‌ی انفجار یک ستاره که تمام کهکشان رو روشن می‌کنه و حتما یک جایی لابه‌لای حرف‌ها و خبر‌ها و خاطره‌ها جاودانه می‌شه..."و وقتی که مرگ فرا می‌رسهبی‌چون و چرا تسلیم می‌شیمو اونجا پس از مرگ خواهیم گفتکه چه رنج‌هایی کشیدیمچه اشک‌هایی ریختیمکه تلخی زندگی رو چشیدیمو خدا به ما رحم می‌کنه چشم‌مون به روی یک زندگی روشن و زیبا باز می‌شه"*✒️*: بخشی از نمایش دایی وانیا نوشته‌ی آنتوان چخوف، ساخته‌ی اکبر زنجان‌پور --موسیقی‌ها:موسیقی ابتدا: از فیلم Amelieموسیقی دوم: از شوبرتموسیقی سوم: از بتهوونموسیقی چهارم: چه آتش‌ها - همایون شجریانموسیقی پنجم: من کجا باران کجا - همایون شجریانصدای آخر اپیزود: بخشی از انتهای تئاتر دایی وانیا - به کارگردانی استاد اکبر زنجان‌پور

زمستان ۱۴۰۰ توی سالن چهارسوی تئاتر شهر نمایش احتمالات رو روی صحنه رفت. کلید واژه‌ی های جنون، رنج، دیوانگی و شکوه بعد از اجرا وقتی مخاطب از سالن بیرون میومد زیاد شنیده می‌شد‌.  مهمون امروزمون علی شمسه. علی شمس که با شکوه کلمات نه تنها خودش زندگی می‌کنه بلکه مخاطبش رو هم به وجد میاره. زیلینک قصه یک قصه موسیقی‌ها: موسیقی ابتدا: از فیلم Amelie موسیقی وسط: Mozart - Requiem in D Minor (Lacrimosa) موسیقی وسط: موسیقی تئاتر احتمالات موسیقی وسط: بانو مهستی - در شبای تو چی می‌گذره؟ موسیقی انتها: بانو مهستی - بیا بنویسیم

بودن یا نبودن؟ رفتن یا نرفتن؟ ماندن یا نماندن؟ این روز هامون یا داریم به رفتن فکر می‌کنیم یا داریم تلاش می‌کنیم در جبر موندن خودمونو نسبتا راضی نگه‌ داریم. ما توی این اپیزود مهمانی داریم که رفت، بود اما نموند! تجربه‌ی نموندن شاید از رفتن‌ها و موندن ها مهم تر باشه‌. شما اپیزود سوم، نماندنی رو می‌شنوید! زیلینک قصه یک قصه موسیقی‌ها: موسیقی ابتدا: از فیلم Amelie موسیقی وسط: دیدی داری - سینا حجازی موسیقی وسط: گلاب - شهرام شب‌پره موسیقی وسط: When a Man Loves a Woman - Percy Sledge موسیقی انتها: خارجی - بمرانی  

پدرم همیشه میگفت کاشتن یک گیاه به شرط شناخت و بستر مناسب کار ساده‌ایه کار سخت مراقبت و نگهداری از اون گیاه در مراحل رشد کردنشه. این اپیزود ما چهار نفری سوار یک دوچرخه از کاشتن‌ها و شروع‌ها تا نگهداشتن‌ها و میانه‌ها حرف می‌زنیم و امیدواریم به مقصد برسیم. حتی اگر شما هم دوچرخه‌سواری بلد نیستید، همراه ما باشید تا از هم مسیری با محمد طلوعی عزیز لذت ببریم. زیلینک قصه یک قصه موسیقی‌ها: موسیقی ابتدا: از فیلم Amelie موسیقی وسط: System Of A Down - Aerials موسیقی انتها: محمد نوری - جمعه بازار